Resovia Sacra, 2020, Tom 27
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/35932
Przeglądaj
Przeglądaj Resovia Sacra, 2020, Tom 27 wg Autor "Czupryk, Rafał"
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Relacje, które łączą i trwają – od wspólnot wirtualnych do realnychCzupryk, Rafał (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Człowiek jest ze swej natury bytem społecznym, wspólnotowym – spełnia się w relacjach z innymi. Nie może w pełni rozwinąć się jako człowiek – a więc intelektualnie, moralnie, twórczo – bez społeczności innych osób. W tym aspekcie kwestia „wspólnoty” znalazła omówienie w przygotowanym przez Papieża Franciszka Orędziu na 53. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu: «Wszyscy tworzymy jedno» (Ef 4, 25). Od wirtualnych wspólnot społecznościowych do wspólnot ludzkich (2019). W dokumencie Papież odniósł się do kulturotwórczej roli mediów. Wśród ogólnych spostrzeżeń znalazły się cenne inspiracje wychowawcze. W ocenie Franciszka być prawdziwie człowiekiem, prawdziwie osobą, można tylko utrzymując relacje z innymi, skierowując ku innym swoje oblicze. Dlatego miarą wirtualnych wspólnot społecznościowych jest relacja oparta na komunii osób, gdzie każdy wzrasta w swoim człowieczeństwie i autentycznie humanizuje się poprzez spotkanie z innymi.Pozycja Wartość tradycji w dialogu z współczesnościąCzupryk, Rafał (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2020)Człowiek współczesny, chcąc określić swoje miejsce w czasie, potrzebuje więzi i ciągłości, potrzebuje pamięci i wiedzy o dziedzictwie przeszłości. Siłą twórczej świadomości, dzięki której bez lęku może wychylić się ku przyszłości, jest tradycja. Tradycja jest zjawiskiem dynamicznym, tzn. nie dziedziczy się jej jako czegoś gotowego, już wypracowanego. Chcąc ją „mieć”, trzeba kształtować ją z wielkim trudem, a nawet „pielęgnować”. Wobec przeszłości trzeba przyjąć postawę szacunku, uznania, a jak trzeba, to i zachwytu lub ocenić ją krytycznie. Wówczas trzeba przeżyć ją „jakby na nowo”, wyprowadzając wnioski dla teraźniejszości i przyszłości. Pamięć wspiera świadomość w wyborze tego, co tradycja przekazuje z pokolenia na pokolenie. A przekazuje zasadniczo nadzieję, która ożywia ludzkie pragnienia w dążeniu do celów dobrych i wzniosłych. Pamięć ludzkości, to pamięć o człowieczeństwie, to świadomość o tym, kim jest człowiek w obliczu swych ograniczeń i możliwości. Chcąc odnowić pamięć ludzkości, warto współcześnie podjąć trud poszukiwania sposobu na ożywienie twórczego dialogu tradycji z teraźniejszością. Tradycja, powiązana z dziedzictwem kulturowym, wyraża się w kulturze określonego społeczeństwa i procesie socjalizacji jego członków. Ceniona i pielęgnowana przez wspólnotę, zabezpiecza ją samą: chroni przed sprzeniewierzeniem się wypracowanemu przez pokolenia kulturowemu dziedzictwu; utrwala tożsamość i wolność wspólnoty; motywuje do działań szlachetnych w duchu postaw braterskich i solidarnych.