Dieu et l’Afrique – entre l’impasse et le désenchantement

Abstract

Autor artykułu w konkluzji swego przedłożenia zastanawia się czy Afryka może doświadczyć w przyszłości symptomów sekularyzacji. Jednak aktualnie na horyzoncie jawi się raczej zróżnicowane doświadczenie transcendencji w kulturze Afryki. Staje się ono podstawą dla określonych postaw etycznych, które są też wypadkową wiary i doświadczenia osobistego. Koniunkcja wiary i rozumu nie jest tu identyczna z doświadczeniem kultury zachodniej. Dlatego proklamacja wiary w Jezusa Chrystusa przy zastosowaniu kategorii platońskich, kartezjańskich czy tomistycznych może nie trafiać do odbiorcy, który doświadcza swej wiary w komunii z historią. Na jej kanwie odkrywa dar życia i jego Dawcę. Afrykańczyk wyraża swą wiarę też przy pomocy różnych form językowych przejętych ze świata mitów, rytów i wierzeń, które wypowiadają świat niewidzialny. Stąd też uprawnione wydają się wysiłki wcielenia tego bogactwa kulturowego w dyskurs teologiczny Afryki. Wydają się one analogiczne do prób osadzenia współczesnej myśli chrześcijańskiej w kontekście postmodernistycznym.